درباره پناهگاه مش صفر جهان نما

جهان نما دهکده ای ست ییلاقی در میان منطقه حفاظت شده ای به همین نام، که به دور از هیاهوی دنیا روزگار می گذراند. و در دشتی وسیع در میان جنگل های چندین میلیون ساله هیرکانی و کوه های البرز احاطه شده است. دهکده ییلاقی جهان نما معماری بومی و سنتی دارد؛ و آب لوله کشی، آنتن موبایل، برق و تلفن به خانه های مردم راهی ندارند. منطقه حفاظت شده جهان نما ۳۱۷۴۷ هکتار وسعت دارد و در ارتفاع بین ۶۰۰ تا ۳۰۸۶ متری از سطح دریا واقع شده است. این منطقه سالم ترین و دست نخورده ترین جنگل های میان بند (جنگل های دامنه کوه) را در شمال ایران دارد و گفته می شود تنها منطقه ای در کشور است که ببرها می توانند به راحتی در آن زندگی کنند. برای رسیدن به نقطه آغازین این مسیر کوه نوردی می توانید راهی جنگل ناهارخوران گرگان شوید. از آنجا راه تان را به سمت روستا و جنگل شصت کلا و جاده باران کوه ادامه دهید. بعد از رسیدن به روستای شصت کلا مسیری جنگلی و سنگلاخی را در پیش می گیریم تا به منطقه کندوداران برسیم. از اینجا به بعد دیگر جاده برای ماشین های غیر شاسی غیرقابل عبور می شود؛ در این قسمت راه رودخانه ای وجود دارد که بدون ماشین های شاسی بلند گذر از آن امکان پذیر نیست. مسیر از این به بعد شیب ملایمی پیدا می کند و تا رسیدن به تخت میرزا بر شیب آن اضافه می شود. راه به دلیل وجود پاکوب های قدیمی به خوبی مشخص است و می توان به راحتی جاده را تا تخت میرزا ادامه داد. اینجا اما آخرین نقطه ای ست که ماشین امکان بالا آمدن را دارد. از اینجا به بعد نیز دیگر آب نوشیدنی در دسترس نیست و بهتر است از چشمه ای که در نزدیکی تخت میرزا قرار دارد بطری ها را پر کنید. می توانید جنگل نوردی تان را در همین منطقه به پایان برسانید یا اینکه راه را ادامه دهید تا به کلبه مش صفر و دشت جهان نما برسید.
پناهگاه مش صفر جهان نما سه اتاق و یک آشپزخانه دارد که فقط در فصل های گرم سال سرویس می دهد. البته در کلبه در زمستان ها نیز باز است اما هیزمی برای سوزاندن در آن پیدا نمی شود. کلبه مش صفرو یا پناهگاه جهان نما که قدمتی صد ساله دارد وحدود ۶۰نفر را می تواند پذیرا باشد. و فاصله آن تا دشت و دهکده جهان نما یم ساعت است. صفر نقوی به سال ۱۳۰۰ در رودبارک کلاردشت به دنیا آمده است. او در آن منطقه به کار زغال سازی و کشاورزی مشغول بود و از سال ۱۳۳۸ با کوهنوردی آشنا شد. مش صفر، کوهنوردان ایرانی و خارجی را در خانه می پذیرفت و خدماتی مانند تهیۀ قاطر برای حمل بار و راهنمایی را بر عهده می گرفت. درعین حال، تمام قله های بلند منطقه، و بعدها کوه های دیگری مانند دماوند و الوند را نیز صعود کرد. او نخستین فرد ایرانی است که با عنوان رسمی «راهنما» از سوی فدراسیون کوهنوردی مشغول به کار شد. پیوستگی فعالیت او در این زمینه، سبب شده که افرادی از چند نسل کوهنورد را بشناسد و دفترهای یادبود، عکس ها و پرچم ها و دیگر یادمان هایی که فراهم آورده به مجموعۀ باارزشی بدل شود که نشانگر بخش مهمی از سرمایۀ اجتماعی کلاردشت و کوهنوردی ایران است. صفر، در ساخت پناهگاه اولیۀ سرچال به سال ۱۳۴۲، و ساخت پناهگاه جدید در سال ۱۳۵۲ مشارکت موثر داشته است.